مراقبت یا بی اعتمادی؟؟

فکر کنم این چند Messageاولی که بزنم همه اش درباره ی خانواده و مشکلات حد اقل خودم باشد اما  فکر نکنم کار اصلی من این باشد.

اواخر تابستون امسال بود و نمی دونم چرا مامان بابام به من مشکوک شده بودند که من سیگار می کشم.خلاصه کلی در باره ی این تیکه آشغال با من حرف می زدند و خلاصه دردسری بود، جالب اینجاست که بوی سیگار که تابلوهِ منم که با این وضع آسمم آخه سیگار کشیدنم چیه؟

یکبار با دوستم توی محوطه ی شهرک بودیم بابام از سر کارش آمد از حدود 1/5 سال پیش به این ور فکر نمی کنم منو بوس کرده بود آمد و پس گردن منو بوس کرد(مثلا) اما چنان بو کشید ببینه من  بوی چیزی  می دهم یا نه که از خنده مُردم! یعنی اگر صحنه را می دیدید یک ساعت راحت می خندیدید!

خب چیکار کنم اینها اصلا به ما اعتماد ندارند. البته کاملا قبول دارم که باید مراقب ما باشند اما این هیچ ربطی به اعتماد داشتن نسبت به ما نمی شود.

وقتی از شما می پرسند "کجا بودی این مدت؟ و تو هم می گویی مثلا یک جای نزدیک" خب جزو مراقبت از ماست. اما  وقتی  می گوید اتفاقا ما هم آمدیم اونجا پس چرا شما رو ندیدیم(آخه جا به عزمت یه جایی محاله همدیگر رو ببینیم)یا مثلا وقتی:

"با کی رفتی؟ این قدر دیر کردی کجا بودی چرا رفتی دفعه ی آخرته که این قدر دیر می کنی  و ..." اگر تعدادش زیاد شد دیگه مراقبت نیست .

اعتماد نداشتن به ماست که فقط باعث می شه روابطمان با آنها سرد تر بشود این هم تنها به ضرر ماست!!!